Dag 12: Grand Staircase-Escalante > Calf Creek Falls > Zion N.P.

Dag 12, woensdag 13 september

Bij wegrijden: 2092 Miles op de teller en 51 Fahrenheit 7:14 uur, daalt naar 45. We rijden de UT 12, een scenic route die ons langs/door het Grand Staircase-Escalante National Monument brengt. Een prachtige route! Mooie uitzichten over een prachtig landschap. We zien wat koeien langs de weg (dit komt omdat ze hier open ranches hebben) en daar tussen lopen gewoon de hertjes rond. Ook zien we een 'kudde' (of is het een troep?) wilde kalkoenen. Bij elke bocht roept René "stop" en wil hij foto's maken. Gelukkig zijn we vroeg vertrokken... Aangekomen bij Calf Creek Falls besluiten we de hike van 6 mile in totaal toch te gaan doen. Deze tocht wordt afgeraden om in hoogzomer te doen. Het is nog koel dus we gaan ervoor. Dit is echt super mooi. Een redelijk zware wandeling door mul zand. Er worden veel foto stops gemaakt. Wat maakt het nou zo mooi, hoor ik jullie denken. Nou, ik ga het proberen te beschrijven: de wandeling gaat door een canyon, je loopt langs een heerlijk kabbelend riviertje. Maar als je de borden moet geloven kan dit een woest stromende rivier zijn als het veel heeft geregend. In de rivier zwemmen verschillende soorten forel. Het is er heel groen en er bloeide van alles. Wat wel leuk is te vermelden: je hebt hier geen statige eikenbomen, maar het zijn eikenstruiken waar je tussendoor loopt. De kolibrie was niet te fotograferen. Na ruim 2 uur wordt onze inspanning beloond en zien we een prachtige waterval. Schoenen uit en brrrrrrr, dat wordt niet zwemmen. We maken wat foto's en pootje baden lekker verder. Zo heel soms is er een waaghals die kou trotseert en naar de val van de waterval zwemt, iedereen op de kant applaudisseert. We nemen onze tijd en genieten van alles, eten nootjes en fruit en drinken wat op het strand van de pool. Dan beginnen we aan de terugweg. Norbert voorop en de camera om zijn nek om nog meer opstoppingen te voorkomen. In iets meer als een uur zijn we terug bij de auto. We gaan lekker lunchen onder de bomen en drogen op in de warme wind (inmiddels 27 C) voor we weer doorgaan naar onze volgende bestemming van deze reis: Zion N.P.

We rijden via een mooie hoogvlakte richting Bryce Canyon en pakken een flinke regenbui mee. Zo, daar hebben we straks geen last meer van. Bryce laten we links liggen maar nemen toch een randje van dat park mee en verbazen ons over de mooie rood/geel/roze/oranje kleuren en alle tinten daar tussen in. Bij Red Rock Canyon stappen we toch even uit en lopen een heel klein stukje trail, alleen voor het gevoel, maar dit is al spectaculair genoeg, we zien prachtig dieprode rotsformaties afsteken tegen sappig groen en diepblauwe lucht. Bij de ingang van Zion vragen we waar we moeten zijn voor de Canyon Overlook Trail, die is net voor de 2de tunnel. Vlak daarvoor zien we al veel auto's langs de weg staan, dus wij ook maar alvast parkeren en dat was geen slechte zet. De aangewezen parkeerplaats was al vol. We lopen en klimmen naar het uitkijkpunt. De tocht is goed te doen al loop je soms op richels langs diepe afgronden en de beloning aan het einde is prachtig! Het enige jammere is dat de zon recht voor je staat en je dus moeilijk foto's kunt maken. Misschien moeten ze er maar bij gaan zetten dat het een perfecte tocht voor 's morgens is. Maar des al niet te min, is het prachtig. Terug bij de auto rijden we verder en vlak bij het punt waar je alleen nog maar met de shuttle verder mag is een brug met een mooi uitkijkpunt voor de zonsondergang. In de verte zien we het weerlichten, maar hier blijft het droog. Als de zon bijna onder is gaan we verder op zoek naar ons hotel voor de komende twee nachten. Een snelle hap bij de Subway en we kunnen er weer tegen. Het hotel ligt iets verder en we kunnen uiteindelijk toch op het terrein parkeren. Voor we gaan slapen nog even lekker zwemmen en de whirlpool uitproberen. Er komen wat meer gasten en we kletsen er gezellig op los. Iedereen heeft plannen en misschien kunnen we daar iets van leren. We horen bijvoorbeeld dat vanaf volgend jaar je een reservering moet hebben om een trail te kunnen lopen in het park. Het is hier zo druk en populair aan het worden dat de kleine paadjes de toeloop niet meer zo goed aankunnen. Da's iets om te onthouden. Morgen staan we 5:45 op om de eerste shuttle bussen uit het dorp naar de ingang te nemen. Hopelijk valt de drukte dan nog mee...