Dag 11: Capitol Reef NP

Dag 11, dinsdag 12 september

We staan om 6:30 op zodat we om 7:00 uur aan het inclusieve ontbijt zitten (eerder kon niet), de zon komt al net boven het rif op. Hoera, Ma (Christa) is jarig, we bellen haar om haar te feliciteren. Stipt 8:00 uur staan we klaar om als eersten in het visitorscenter geholpen te worden. Er is vandaag 20% kans op regen en dan is off road rijden niet slim, we laten de cathedral valley loop (soort monument valley) voor wat hij is, mede omdat je er een hele dag over doet en de helft gaat over klei, dat is onberijdbaar bij regen voor welke auto dan ook. Dus beginnen we met een wandeling: de Cohab canyon trail (dat kleine stipje midden op de foto naast die rots is René) , we klimmen eerst stijl omhoog, gelukkig ligt deze klim in de schaduw, daarna lopen we vrij vlak in de Cohob canyon met 'slots', kleine smalle canyons dwars op deze grote canyon, René kan het niet laten om een spelonk in te lopen tot hij klem zit. We zien bijzondere bloemetjes, knabbel of babbel en veel salamanders. De rotsformaties zijn indrukwekkend en prachtig gekleurd, versterkt door zware onweerswolken en weerlichtspel in de verte, bij ons blijft het echter droog, goed dat we geluisterd hebben en Cathedral valley loop niet gedaan hebben. René heeft op internet gelezen dat er een onofficiële Sulphur creek wandeling is, die komt in het visitorscenter onder de toonbank vandaan en vertrekt achter het visitorscenter stroomopwaarts. We hebben onze sandalen al aan en plonsen de kreek in, deze wandeling is fun en lekker koel ondanks de 32 graden. We volgen de sterk meanderende rivier en verbazen ons over de door zand en water gladgeschuurde en soms tot buissystemen uitgeholde rotsen. We lopen vast bij een waterval, hier moeten we omkeren.

Terug bij de auto zoeken we een heerlijke picknickplek onder de bomen in de fruitboomgaard op de valleibodem. Het is hier overal zo heerlijk stil. Er staan hele oude dikke bomen.

Na de lunch rijden we de scenic drive en aan het einde rijden we door over een dirtroad die sommige toeristen zelfs met hun roadbearcamper doen!

Aan het eind lopen we verder door een spleet in het rif die vroeger ook gebruikt werd door pioniers en waardoorheen de eerste telefoonlijn naar het westen werd aangelegd. We zien rotsinscripties van de pioniers uit 1910, ja de VS zijn jong. Dit keer zien we knabbel én babbel.

Op de terugweg naar het hotel maken we fotostops om de dreigende onweersluchten in de verte boven het rif vast te leggen. We zijn volledig rifverzadigd en besluiten om 17:00 uur lekker te gaan zwemmen voor het eten.

We eten weer bij Slackers Burger Joint waar we weer die lekkere sweet potato fries bestellen. Inmiddels is het onweer toch echt boven ons hoofd beland en worden we bij thuiskomst op een dubbele regenboog getrakteerd.