Dag 4 t/m 8: Yellowstone NP & Grand Teton NP

Dag 4 dinsdag 5 september 

Cody > Yellowstone

René is om 5 uur klaar wakker en wacht met Norbert wekken tot 7 uur, het is 49 graden Fahrenheit en we ontbijten op de kamer. We rijden via het prachtige Buffalo Bill state park naar Yellowstone. Onderweg bezoeken we de Buffalo Bill dam uit 1910 en stoppen daarna vaak om foto's te maken, zo ook langs de rivier waar we een real american eagle spotten.

Na binnenkomst in Yellowstone zijn de gevolgen van de bosbrand in de jaren '80 nog goed te zien, eenderde van de bomen werd destijds verwoest, langzaam wordt het groener en zien we de eerste heetwaterbronnen. 

We lunchen aan het grootste bergmeer op aarde op ons pas gekochte kampeerkleedje. Bij vertrek stuiten we op een bison die rustig de weg komt aflopen, we gooien de auto aan de kant (doorrijden kan sowieso nu niet) en laten de fotocamera's hard werken.

Het is te vroeg om al in te checken in de Canyon Lodge dus bezoeken we Old Faithful, het is nog ruim 1 uur wachten, het is inmiddels warm (80 graden), we wachten onder de bomen. Vlak voor de eruptie zien we Lion uitbarsten, heel indrukwekkend en langdurig, Old Faithful laat lang op zich wachten, pruttelt meerdere keren wat, we geven het al bijna op maar dan is het, 20 min later dan voorspeld, zover 150 foot water spuit geruisloos omhoog, heel indrukwekkend. In het visitorscenter horen we dat Lion onbetrouwbaar is, maar áls hij uitbarst, dan vaak 3 keer achter elkaar om de 60 à 80 minuten. Dus we gaan rustig zitten wachten tot Lion gaat brullen, deze is eigenlijk indrukwekkender dan Old Faithful. Bij de geiser zit een dame die hier kind aan huis is en honderduit babbelt over alle verschillende geisers, uitkijkpunten en beste fotomomenten, we hangen aan haar lippen. Het is zo al snel 18:30, tijd om naar de canyon lodge te rijden waar we 20:00 aankomen. De kamer is heerlijk, voor het eerst kunnen de ramen open en een airco is hier op 2.6km hoogte niet nodig want de nachten zijn koud. Buiten onder ons raam graast een Elk. 

Dag 5 woensdag 6 september Yellowstone

We staan 5:45 op om wildlife te spotten in Hayden valley, het is echter enorm mistig en -4 celcius. Het is wel spannend en de zonsopgang is prachtig, we zien én horen bisons in de verte. We besluiten de koude mist te verlaten en Lamar valley te bezoeken waar we over wildlife struikelen: bisons, bighorn sheep, pronghorn, coyote. We ontbijten met uitzicht op de vallei. Vervolgens richting de noorduitgang waar we Montana inrijden en de 45e breedtegraad (halverwege equator en noordpool) kruisen. Daarna bezoeken we de prachtige 'pamukele' mammoth hot springs en spotten we Elk samen met de fototourbusgasten. Daarna rijden we in 1 uur naar het hotel terug, waar we na 40 min roadconstruction oponthoud om 16:00 aankomen en als een blok in slaap vallen. We nemen weer een wokmaaltijd mét groente en besluiten naar Old Faithfull te gaan kijken bij maanlicht en stargazen. Het is 2 uur heen en weer rijden maar met zo weinig mensen kijken naar een met zaklantaarns verlichte geiser heeft iets feërieks, je hoort hem nu ook beter gorgelen. Helaas is de volle maan te zwak door de rook in de lucht van de bosbranden in Montana.

Dag 6 donderdag 7 september

Grand canyon of Yellowstone dag

We wilden 2 hikes doen: de easy South rim trail en de doodenge uncle Tom's trail, maar die waren wegens onderhoud gesloten daarom gelijk naar artist point gereden. Vanaf daar jawdropping uitzicht op de 'fall of the grand canyon of the Yellowstone' (René vindt dit een erg stoere naam), ook de andere kant op kijkend zagen we prachtige kleurschakeringen in de ochtendzon, vanwege de rook van de Montana bosbranden duurde de 'golden hour' de hele ochtend, fijn voor de fotografie. René stelt zich op bij een soort persfotografenrij, Norbert vindt dat René ook z'n statief moet opstellen anders hoort hij er niet bij dus haalt hij het statief uit de auto, de schat. De zonkracht neemt niet toe dus de langverwachte regenboog in de watervalmist blijft uit, René besluit als eerste fotograaf op te stappen, er is nog zoveel meer moois te zien in dit park. Op weg naar inspiration point doen we de north rim drive langs de grand canyon of the Yellowstone (dat is de naam van de rivier over de gele rotsen), naar inspiration point, wat ook gesloten blijkt, daarom doen we de red rock descent, errugg diep naar beneden alwaar we een awesome uitzicht hebben op de imposante waterval, die nog grootser lijkt door de hele kleine mensjes die ernaast staan op een uitzichtplatform, mooi voor diepte op de foto.

We besluiten voor onze komende trails bear spray te huren inclusief oefenen met een demospuit en een 10 minuten durende instructievideo, het maakt het eigenlijk alleen maar enger, een 4000 kilo wegende camper krijg je sneller mee.

Daarna doen we de lower en mid geyser basins met biscuit basin, firehole river road, prismatic pool, fountain paint pot, allemaal heetwaterbronnen met prachtige kleuren en vreselijke geuren. We zien ook bubbelende mudpools. Aan de basis van de grand prismatic pool zien we eigenlijk niets van al dat moois omdat het té groot én dampig is, we zien op een berg mensen naar beneden kijken, dáár moeten we zijn, maar hoe komen we daar?! We lopen en rijden heen en weer maar komen er niet uit (we besluiten parkranger Joey-met-de-mooie-ogen in het Old Faithful visitorscenter om raad te gaan vragen). Na al dat moois lopen we de mystic falls trail en dat is werkelijk prachtig en rustig. We zien knabbel of babbel.

Vervolgens rijden we een klein stukje door naar Old Faithfull, waar we uitbarstingen meemaken in korte tijd van castle geyser, grand geyser en tot slot Old Faithfull van een afstand wat hem eigenlijk alleen nog maar indrukwekkender maakt hoog spuitend boven alle omringende bomen, hij gaat tot wel 60 meter hoog. Stoere knappe Joey vertelt ons hoe we bij het uitzichtpunt op de prismatic pool kunnen komen.

We rijden voor het eerst naar huis via de south loop en zien een flok of Elk in de avondschemering inclusief bronstig mannetje met indrukwekkend gewei die maar niet kan scoren, je zag z'n verslagenheid onder zoveel pech bij zoveel toeschouwers. Verderop zijn we onder de indruk van de uitgestrektheid van Hayden valley waarvan we de eerste ochtend (blijkt nu) maar een heel klein stukje van gezien hadden.

We eten weer bij het betaalbare wokrestaurant (samen 21 dollar=17 euro), we hebben nu alle combinaties gehad, morgen tijd voor ander restaurant.

Dag 7 vrijdag 8 september

We staan niet zo heel vroeg op (7 uur) en rijden dan naar Lamar Valley. Onderweg stoppen we een paar keer voor mooie uitzichten en een waterval (Tower fall). Bij het binnen rijden van de valley zien we al bizons. Helaas geen wolven. Onze beschrijving voor de trails ligt nog in het hotel, dus op gevoel iets zoeken. We stopppen bij een parking met 'trail head' en dat is de enige omschrijving van wat ons te wachten staat. We zien een spoor en dat volgen we de heuvel/berg op. Best wel steil... boven gekomen wel een prachtig uitzicht over dit deel van de vallei. Je ziet in de verte veel groepen bizons. Terug gaan we avontuurlijk doen en geen pad volgen. We willen omlopen omdat vlak naast ons pad een bizon ligt. Dat omlopen blijkt geen goed idee... We lopen zo ver off trail dat we bijna verdwalen in de open vlakte. Moeten ons toch soms wat beter voorbereiden en voor zo iet  een gps bij ons hebben. We sporen onze oude weg op en maken een grote boog om de bizon heen die ons ook goed in de gaten houdt. We zien een mooie eenzame pronghorn met gewei vlakbij de trail. Terug in de auto besluiten we loom onder een boom te lunchen uit de koelbox en onze ogen even te sluiten op ons picknickkleed, heel fijn dat we die gekocht hebben, want de picknicktafel staat in de zon en zit onder de raven shit.

We besluiten Yellowstone af te sluiten met de Fairy falls, dat past wel bij ons en geeft ons een mooi uitzicht op de prismatic pool van 60m doorsnede in de late middagzon. We rijden ernaartoe via de Dunraven pass (2700m hoog), de bergen zijn hier tot 3300m hoog). Na een kleine wandeling en klim komen we uit bij het uitzicht punt en wat een uitzicht! Geen idee waarom we eerst beneden naar die pool hebben staan kijken, vanaf hier is die zoooo veel mooier! We vinden het wel mooi geweest en rijden terug naar het hotel, want morgen gaan we verder en René heeft veel op het programma staan. Maar ja, in een keer terug rijden lukt niet... onderweg zien we Osprey en die moet op de foto en er is nog een weg die we niet bereden hebben (Firehole Canyon Drive en Cascade drive) die moeten we ook even bekijken. In Firehole canyon spreiden we ons picknickkleed uit en eten M&M's aan de kabbelende rivier, een fijne afsluiting van deze dag.

Terug bij de lodge moeten we toch echt brood kopen voor ontbijt en lunch morgen, na afrekenen van 6 dollar voor 1 klein broodje is René 1 uur van slag, we besluiten het brood niet in de auto te laten liggen om een ingeslagen ruit te voorkomen.

Dag 8 zaterdag 9 september 

Om 5/00 staan we op, wat nog steeds weinig moeite kost al hadden we best langer willen blijven liggen. 5:34 verlaten we de Canyon Lodge, we hebben 2 uur rijden voor de boeg door dikke mist en bevroren regenplassen naar Colter Bay voor onze eerste wandeling langs Jackson Lake.

Na 4 dagen statics hebben we weer radio, we ontvangen een countryzanger die 'We're going to Jackson' spelen, wel zo toepasselijk.

'S morgens is het trouwens altijd rond 29 a 39 Fahrenheit (rond vriespunt) en overdag tot 80 (27 graden).

We lopen de Colter bay lakeshore trail langs het kiezelstrand met zicht op de Tetons. We klappen in onze handen en Norbert fluit 'he ho' bij gebrek aan bear spray. We spreken mensen die de vreselijke branden in Montana van nabij meegemaakt hebben. Daarna rijden we Jenny Lake drive met mooi uitzicht op de bergen. We zijn lekker op tijd voor de boot (10:15) en varen over super helder blauw water naar het startpunt van onze trails (Hidden Falls & Inspiration point). De klim naar inspiration point is enorm pittig maar de uitzichten onderweg zijn prachtig en we lopen door mooi naaldwoud. Inspiration point geeft een wijdse blik op Jenny Lake, de bergen achter ons zijn echter fotogenieker. Op weg naar beneden wil René foto's maken off trail, Norbert blijft wachten, als René terugkomt kan hij Norbert niet vinden en denkt dat Norbert al maar beneden is gelopen. Als René beneden aankomt is Norbert daar niet, dus paniek. René rent weer terug naar boven en ontmoet halverwege z'n schatje, we zijn blij elkaar weer te zien. Norbert was ook in paniek en heeft boven heen en weer gelopen we hebben elkaar net gemist. We besluiten altijd samen te blijven en Norbert zal meegaan off trail.

We bekijken de Hidden Falls en nemen de boot terug naar de auto.

Ons water is op, dus we kopen een grote jerrycan die dit keer niet ons jaarsalaris kost (1.75 dollar), dat valt weer mee midden in een nationaal park. In het visitors center krijgen we info over onze volgende trail: Moose pont en Taggert Lake. Bij moose pont had de ranger de hele ochtend een Moose bull gezien, dus wij snel erop af. Aangekomen zien we nog net z'n billen het bos in verdwijnen. Volgens andere toeristen zou een moeder en kind zich in het gras verschanst hebben, we wachten een uur, maar moeder staat niet en pa komt niet thuis, da's balen, kans op Moose verkeken, zo lijkt het. Vervolgens lopen we de Taggert Lake trail, maar Norbert z'n rug is er wel klaar mee, René is akkoord om terug te gaan als Norbert met de spiegelreflexcamera een foto wil maken van René op een grote zwerfkei.

Als laatste rest de Schwabacher Landing fotostop, maar we verzanden eerst op een ander mooi punt. Schwabacher landing is een meanderende rivier door de vallei waar de Tetons prachtig in weerkaatsen bij ondergaande zon, op weg naar de auto zien we ineens heel veel mensen met camera's naar een oever staren en daar zien we ons cadeau van de dag: moeder en kind Moose, jippie, we zijn dolgelukkig.

Het wordt te donker om nog goede foto's te kunnen maken en we ruiken het hotel op 30 minuten afstand in het supergezellige Jackson Hole. Het hotel kunnen we op adres niet vinden, dus we geven de exacte coordinaten in en dan blijkt dat het hotel 14 mile buiten de stad ligt, dat kan ook niet kloppen, dus eerst maar eten in het Mexicaanse restaurant dat René op internet heeft gevonden, het ligt super achteraf en is wat obscuur, een soort kantine, maar we moeten wachten want het is vol. Het eten is fantastisch, voor 40 dollar zijn we klaar.

We kunnen het hotel niet vinden. Norbert vraagt in een ander hotel de weg: ons hotel blijkt van naam veranderd! Painted Buffalo Inn heet nu Mountain Modern hotel en het straatnummer is van 400 naar 380 gegaan, maar we zijn er gelukkig (om 21:33).