Dag 9: Sint Hubertus (Veluwe)

We slapen lekker uit terwijl de regen op het dak tikt. Na een heerlijk ontbijt met vers brood en aardbeien is het om 12:00 uur droog en tijd om dierenpark Hoge Veluwe te bezoeken.
De ingang is slechts 2 kilometer van ons huisje verwijderd. Na het scannen van onze e-tickets van 11€ pp fietsen we naar Wildobservatiepunt ‘Bosje van Staf’ waar we geen wild zien. Veel zijwegen zijn afgezet i.v.m. de bronsttijd. We komen langs de Wildbaanweg waar nu al mensen op stoeltjes klaarzitten met hun statieven. Norbert spot een Moeflon. René ziet hem helaas niet.

We proberen het Reemsterbos te bereiken via een voor gemotoriseerd verkeer afgezette weg. Eerst durven we daar niet voorbij te fietsen tot Norbert er fietsers vandaan ziet komen, blijkbaar mag fietsen wel, zullen we de elektromotor uitschakelen? Een prachtige fietstocht door een uitgestrekte leegte volgt. We komen bijna niemand tegen. Heerlijk.

Het is tijd om naar Jachthuis Hubertus te fietsen want daar zijn we 48 minuten van verwijderd. Bij de theekoepel kopen we lunchbroodjes. We kunnen de helft van de broodjes opeten voor de rondleiding door het jachthuis begint.

We zijn met slechts 6 personen i.v.m. de Coronaregels. We leren hoe de rijke familie Kröller-Müller Berlage voor 350.000 gulden per jaar in dienst nam en hem voorschreef hoe het huis gebouwd moest worden.

Toen mevrouw een serre wilde, die uit de voorgevel zou steken, nam Berlage ontslag. De serre kwam er en lekt nog altijd.

Berlage nam z’n bouwplannen mee naar Den Haag, waar hij het Gemeente Museum wel naar eigen inzicht mocht bouwen. Het had niet veel gescheeld of het grote Haags gemeente museum had op de Veluwe gestaan i.p.v. het huidige (veel kleinere) Kröller-Müller museum.

We bezoeken 4 van de 22 kamers in het praalhuis. Het was als etalage van hun rijkdom gebouwd, ze woonden in Wassenaar, maar na hun faillissement moesten ze hier wonen. Dat was afzien. Het huis uit 1915-1920 heeft een centraal stofzuigersysteem, centrale verwarming en een spekstenen knuffelmuur.

(cv en stofzuigeraansluiting)

(Sint Hubertus zag het licht na terechtgewezen te worden door de Heer omdat hij op 1e pinksterdag ging jagen)

(knuffelmuur)

Elke kamer heeft een butleroproepknopje en er is een geheime trap tussen de kamer van mevrouw en haar zogenaamde aangenomen zoon. Elk interieur detail is door Berlage ontworpen. Tot en met de pootjes van de wapenkast passen perfect op de geglazuurde tegels.

Het prachtige beeld van een Harpij uit 1913 in de hal is van Da Costa. De harpij staat voor een zelfbewuste vrijgevochten vrouw, wat goed past bij mevrouw Kröller-Müller.

We zien het kantoor, dames theekamer, dinerkamer en de heren rookkamer. 

Na de rondleiding eten we ons broodje in de zon op naast het theehuis.

Vervolgens gaan we op zoek naar wildobservatiepost Millelamel (op advies van Truida) waar we om 16:05 uur aankomen als de boswachter toevallig net weer appels strooit. Niet veel later wemelt het van de herten.

Helaas geen moeflons, dus besluiten we de Wildbaanweg weer te bezoeken (de weg van de 1000 telelenzen), waar we inderdaad de schattige kleine moeflons zien.

Op weg naar huis genieten we op een heuveltje van de ondergaande zon over de zandverstuiving. Het in stand houden van de zandvlakte is arbeidsintensief. Van nature willen sparren zich hier uitzaaien en heide wil er ook graag groeien. Vroeger staken boeren de heide echter af ter bemesting van hun akkers waardoor zandvlaktes ontstonden met bijbehorend leven, wat men dus in stand wil houden. Elke 2 jaar worden jongen boompjes uit de grond getrokken.

Nu is het tijd voor thuis wokken.

Slaap lekker.

cijfers: Park Hoge Veluwe 11€ pp, 43km gefietst, rondleiding Jachthuis Sint Hubertus 1€ pp per kamer (ga dat zien!), lunch theekoepel 14.10€