18 april, Lajitas

Woensdag 18 april

De sleutel mochten we in de kamer laten liggen waar je hem kon zien. Dit is een van de gekke dingen die we mee gemaakt hebben hier. De ‘receptie’ namelijk is in de general store en we hoefden verder niets te tekenen oid. We kregen gewoon de sleutels mee. Maar dit ter zijde.

Het ontbijt halen we bij een klein zaakje, iets van El Passo, en is erg lekker. Dan gaan we Big Bend weer in. Via een dirt road (de auto was zeker dirty toen we die weg gereden hadden) met veel hobbeltjes en weet ik wat nog meer komende we aan bij Santa Elena Canyon. Hier zou een korte hike zijn. Voor ons loopt een meneer met een kano/kajak op zijn nek naar het water, dit zal dan wel niet zo ver zijn en dat klopt. We lopen hier wat rond en maken al mooie foto’s van de canyon ingang, maar. Zijn wel een beetje teleurgesteld want we dachten dat we hiervoor moesten lopen/klimmen. We zien dan wat mensen via een klein paadje weg lopen en daar staan ze hoger tegen de bergwand aan: daar moeten we zijn. We gaan die route ook nemen en komen dan later hoger te staan met weer een prachtig uitzicht. Daarna lopen we de canyon verder in en blijven eerst hoog, maar daarna baar het steeds meer omlaag. Een prachtige wandeling. Na alles van elke kant op de foto gezet te hebben lopen we weer teug. We nemen de dezelfde weg terug en rijden dan zonder TomTom naar het Lajitas Resort toe. Nier zijn we redelijk vroeg(voor 12.00 uur) en gaan dan lunchen bij het restaurant op de porch met een prachtig uitzicht.na de lunch zijn de kamers klaar en gaan we ons opfrissen. Om 14.00 uur gaan we met Mike (assistent G.M) een rondje maken. We stappen in zijn auto en rijden in een uur overal langs. Het is echt een enorm terrein. Bij de ‘internationale’ luchthaven van Lajitas  alen we een stop. Er zou eens vliegtuig moeten landen, maar we horen dan dat die 20 min vertraging heeft. We kijken even rond en rijden dan weer terug. We krijgen een tour van ongeveer 1 uur, en al die tijd zijn we op het terrein van Lajitas... heel groot dus. Het hotel zelf valt wel mee, het heeft 101 kamers en een RV site voor nog eens 101 campers. Maar eigenlijk is het hele dorp deel van het hotel. Na dit alles melden we ons bij de zipline. Na het tekende van alle verplichte papieren dat als je valt het je eigen schuld is, moeten we nog even wachten. Er komen nog een paar mensen bij, maar die zijn iets verlaat. Als we dan eindelijk gaan, rijden we met een oude Zwitserse legerwagen de bergen in op naar de ziplijnen. We gaan de extreme doen. De 4 snelste en langste lijnen. Het was echt heel leuk om te doen! Na al dit plezier gaan we nog even zwemmen om af te koelen, want het was best warm daar boven en dan nog in een harnas.

We gaan in het Restaurant dineren. Ik heb spareribs, ze zijn zo gaar dat ik het ‘netjes’ kan eten en niet hoef te kluiven :-)

Om de dag af te sluiten drinken we nog een paar margarithas in de bar.